актерка

Една од најангажираните актерки на поранешниот Театар на народности (играла активно и во двете драми – и Турската и Албанската), актерка која својот автентичен израз го гради непосредно од примарниот талент, Незакет Али е репектабилна театарска дама на македонскиот театар.

Нејзиното актерско искуство е лично и непосредно. Завршила основно образование, и по препорака на нејзиниот тогашен учител, познатиот писател, поет и преведувач – Неџати Зекирија, примена е во ансамблот на Турската драма при Театарот на народностите со атрибуцијата „талентирана аматерка“ во 1952г.

Од тогаш па се до пензионирањето во 1992 година, перманентно работи во театарот, како една од неговите најактивни актерки. Нејзиниот актерски дијапазон е разновиден. Уште од почетокот, па се до пензионерските денови, како симболично да ја следи препораката на нејзиниот учител, па постојано го проверува својот исклучителен талент, па од примената „талентирана аматерка“ станува препознатливата, посветената професионалка. Незакет Али е актерка со забележлив потенцијал за трансформација. Својата естетика ја гради со перманентна работа и постојана себе надградба, онака како што по дефиниција тоа треба да го работи секој актер. Иако игра и во претстави на Албанската драма, матичната сцена на Турската драма (денес Турскиот театар) од неа создава неверојатен актерски профил!

Во нејзината театрографија се евидентирани сто и десет (110!) улоги. Четириесет годишниот ангажман значи и работа со повеќе различни режисери, на повеќе различни драмски текстови. Всушност од нејзината театрографија може да се следи една актерска кариера од самите почетоци на статист и/или епизодист, па се до водечките/носечки улоги. Таа покажува неверојатна можност за следење на развојот и на Турскиот театар. Како од работата на една актерка може да се прикаже работата на цел еден театар. Актерската биографија на Незакет Али бележи повеќе различни улоги, кои од неа создаваат неверојатен театарски потенцијал. Дебитирала професионално со улогата на Неџибе во претставата Ајше од Светозар Ќоровиќ, во режија на доајенот на македонското актерство Тодор Николоски.

Посветена на публиката, гради посебен однос кон истата и тоа е препознаено и наградено. Критиката го препознава нејзиниот актерски ангажман и истиот афирмативно го сведочи. Тоа се евидентира од повеќето критички записи за претставите во кои таа игра. Уште од првите претстави атрибуциите со кои се карактеризира нејзиниот актерски талент се: најистакната, најдобра, најнаградена со аплауз и сл. Најчесто дури критиката посочува дека Незакет Али со нејзината игра ја спасува претставата и покажува како треба да се игра воопшто. Во текот на тие четириесет години активен театарски живот таа одиграла многу улоги (како што напишав претходно, може да се избројат сто и десет што се евидентирани), но треба да се нагласат, нејзината улога на Ката во Парите се отепувачка (1961); нејзината креација на познатата Коштана во истоимената претстава што на сцената на Турскиот театар се премиерно се изведувала повеќе пати во текот на неколку години (1962, 1965, 1966, 1967, 1976); од посебно значење е нејзината изведба и на Оливија од Дванаесеттата ноќ (1966), како и на Розаура во Лукава вдовица (1968), Емилија во Отело (1973), но и нејзиното видување на ликот на Ташана во Зона Замфирова (1979), Настасија во Злосторство и казна (1980), па се до Мајката во Јунуз Емре (1991). Улогите што ги игра се хетерогени, не се поврзува за една ролја, ниту пак „фаховски“ ја гради својата кариера. Игра и млади и стари и машки и женски ликови. Играла под режисерската концепција на најзначајните македонски, но и режисери гости што поставувале претстави на сцената на Театарот на народностите (денес Турски и Албански театар).

За своето актерско мајсторство наградена е со наградата Артист на годината на весникот Бирлик за 1970 г. Следејќи ја нејзината работа, анализирајќи ја нејзината театрографија, може задоволно да се заклучи дека е чест и привилегија за Фестивалот да има во своите лауреати дама од ваков калибар што ја добива Наградата за животно дело!