Автор во фокус 2024
Македонскиот театарски фестивал „Војдан Чернодрински“ – Прилеп за 58. фестивал како свој Автор во фокус го именува Горан Стефановски. За македонската драма и театар, Горан Стефановски е еден од најзначајните автори, професори, театарски уметници што создава оригинални, авторски, комплексни драмски дела и чиј однос кон драмата и театарот е автентичен и уникатен. Во 1974 година, македонската драма и театар го сведочи можеби најпродорниот влез, највпечатливата премиера на еден драмски текст, поточно на една претстава, „Јане Задрогаз“ од Горан Стефановски, во режија на Слободан Унковски, продукција на Драмскиот театар – Скопје. Драмата и претставата ја почнуваат големата промена во македонскиот театар. Промена што ќе ја навести и постмодерната и сите нови „изми“ на модерната што е во тек. Реплики што се паметат и се повторуваат, силни и продорни зборови, моќни реченици и најкреативниот театарски контекст се наследството што ни го остави Горан Стефановски.
Затоа ни беше повеќе од важно оваа година да биде година на Горан Стефановски, за таа цел за време на фестивалот се планирани повеќе активности: портрет на Горан Стефановски, ФДУ за Горан Стефановски, работилници по пишување, разговори, промоции на книги.
Најпознатиот македонски драмски автор Горан Стефановски е роден во Битола на 27 април 1952 г. Почина во Кентербери, Англија на 27 ноември 2018 г. Заврши англиски јазик и книжевност на Филолошкиот факултет во Скопје. Студирал и драматургија во Белград. Магистрира на тема „Сценските напаствија како основа на драматургијата на Семјуел Бекет“ (1979). Работи како драматург во драмската редакција на ТВ Скопје (1974-1978), како асистент по англиска книжевност на Филолошкиот факултет во Скопје (1978-1986), со посебен акцент на Шекспир и англиската драма. Од 1986 до 1998 година е редовен професор по драматургија на Факултетот за драмски уметности – Скопје. Во 1990 година, во летниот семестар работи на Универзитетот Браун во Провиденс, Род Ајленд, САД со
Фулбрајтова стипендија за истакнат уметник; во 1998-2000 г. е визитинг професор по драматургија на Драмскиот институт во Стокхолм, Шведска, а од 2000 година е хонорарен професор по драматургија на Универзитетот во Кент и на колеџот Крајстчерч во Кентербери, Велика Британија.
Драмски текстови: Јане Задрогаз (1974); Диво месо (1979); Лет во место (1981); Хај-фај (1983); Дупло дно (1984); Тетовирани души (1985); Црна дупка (1987); Лонг плеј (1988); Кула вавилонска (1989); Травијата (рок-опера, 1989); Зодијак (рок-балет, 1990); Чернодрински се враќа дома (1991); I Love Chernodrinski (1991); Сараево (изведба на промоцијата на Антверпен како европска културна престолнина, 1993), Олд Ман Драгинг Стоне (кореодрама, 1994); Казабалкан (1998); Еуралиен (сценарио за театарски проект во изведба на 50 актери и 13 режисери, порачано од „Интеркулт“, Стокхолм и изведено во склоп на Европската културна престолнина – Стокхолм, 1998); На пат за Багдад (изведен од денс-театарот „Гринкендл“ [Greencandle], Садлерс Велс, Лондон, 1999); Хотел Европа (концепт, сценарио и драматургија за европски театарски проект во режија на девет режисери од Источна Европа; копродукција на „Интеркулт“, Стокхолм и на фестивалите во Виена, Болоња, Бон и Авињон, 2000), Everyman (2003).
Пишува и сценарија за повеќе телевизиски драми: (Клинч, 1974; Томе од бензинската пумпа, 1978; Тумба, тумба, дивина, 1980) и серии (Наши години, 1979; Бушава азбука, 1985). Автор е на драматуршкиот формат за ТВ-серијата за деца Наше маало (продукција на SCC, САД, во соработка со Сезамовата работилница [Children`s Television Workshop], 1999-2001), како и на сценаријата за два играни филма (Хај-фај, 1988 и Приказна од Дивиот Исток, 1994).
Награди: Награда „11 Октомври“ (1980); Стериина награда за најдобар драмски текст (за драмите Диво месо, 1980 и Црна дупка, 1988); Награда „Стале Попов“ (1982); награда за најдобар драмски текст на Македонскиот театарски фестивал „Војдан Чернодрински“ – Прилеп (за драмите Хај-фај, 1983; Дупло дно, 1985; Тетовирани души, 1987; Кула вавилонска, 1990).
Горан Стефановски е изведуван на сите македонски сцени (Скопје, Битола, Штип, Струмица, Прилеп, Велес, Охрид, и др.), преку сите некогашни југословенски културни центри (Белград, Загреб, Љубљана, Сараево, Нови Сад, Ниш, Мостар, Бања Лука, Суботица, Пирот, Титоград, Тузла, Цеље, Лесковац, Вараждин, Риека, Заечар, Зрењанин, Приштина, Осиек, Сомбор, Крагуевац, Вршац, итн.), сè до големите театарски центри во светот: Париз, Белград, Будимпешта, Лондон, Пазарџик, Софија, Варна, Загреб, Москва, во повеќе градови во САД, во Брезно во Словачка, во Лоѓ во Полска, Антверпен во Белгија, Стокхолм итн.